ارتباط علائم پیرامون قاعدگی با نگرش نسبت به قاعدگی در دختران دانش آموز دبیرستانی شهر مشهد در سال تحصیلی ۹۱-۱۳۹۰

مقدمه: یکی از مهم ترین عوامل پیشگویی کننده علائم قاعدگی، نگرش افراد نسبت به قاعدگی است که در فرهنگ ها و جوامع مختلف متفاوت می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط علائم پیرامون قاعدگی با نگرش نسبت به قاعدگی در دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر مشهد انجام شد. روش­کار: این مطالعه از نوع همبستگی است که در سال 1390 بر روی 407 دانش آموز دختر از دبیرستان های شهر مشهد که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، به روش نمونه گیری احتمالی دو مرحله ای انجام شد. افراد مورد مطالعه پرسشنامه های مربوط به مشخصات فردی، مشخصات قاعدگی، شیوه زندگی و نگرش نسبت به قاعدگی و پرسشنامه علائم قاعدگی را در طول سه مرحله از قاعدگی (یک هفته قبل از قاعدگی، دوران خونریزی قاعدگی و یک هفته بعد از قاعدگی) تکمیل کردند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 14) و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تی دانشجویی، آنالیز واریانس یک طرفه و مدل رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها: 74 درصد از دانش آموزان علائم پیش از قاعدگی، 1/94 درصد علائم دوران خونریزی قاعدگی و 8/40 درصد علائم بعد از قاعدگی را گزارش کردند. 8/24 درصد از دانش آموزان قاعدگی را به عنوان واقعه ای توان فرسا، 28 درصد مزاحم، 3/12 درصد طبیعی، 27 درصد قابل پیش بینی و 5/14 درصد بی اثر معرفی کردند. علاوه بر این، بر اساس آزمون ضریب همبستگی پیرسون، علائم پیرامون قاعدگی با تمام ابعاد نگرش نسبت به قاعدگی همبستگی معنی داری داشت. نتیجه­گیری: علائم پیرامون قاعدگی با تمام ابعاد نگرش نسبت به قاعدگی ارتباط معنی داری دارد.